...στα μάτια σου μέσα
ένα ταξίδι κρυφό
με καλεί...
ίσως να φταίει
το χτεσινό
ακοίμητο φεγγάρι
που με μάγεψε...
ίσως και να 'ναι
θέλημα του ανέμου...
ακούω μυστικές φωνές
να με καλούν
σιωπηλά...
δεν πρέπει...
το σωστό δεν είναι...
φύγε...
αλλά πάλι...έλα...
ζυγιασμένο το βήμα
του χαμού
ισορροπώ πάνω στο κύμα
πάντα...
τι? τώρα θα δειλιάσω?
φόρεσα κόκκινο πουκάμισο
κι ανέμελλα
τη σφαίρα περιμένω...
τα μάτια σου...
που δεν τα έχω δει
ποτέ...τι κρίμα...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου