θέλω να σου πω
λόγια μικρά, μυστικά
της φωτιάς
και του ανέμου…
κι ένα παραμύθι πικρό
για ένα αστέρι
που τον Ήλιο αγαπούσε
κρυφά…
χρόνια πάνε πολλά
από τότε…
τόσα
που η αλήθεια ξεχάστηκε
κι έμεινε μόνο ο μύθος…
θέλω να σου πω
πως μια βάρκα κορμί
έχω φτιάξει,
μες στα μάτια σου
να ταξιδέψω
θέλοντας…
τους γκρεμούς
των χειλιών σου
τους είδα…
μα είν’ υπέροχο
είπα
να συντρίβεται εκούσια
μια γκρίζα ψυχή
σε πορφυρά κοράλια
πάνω
ανασαίνοντας…
θέλω να σου πω…
θέλω να…
θέλω…
το όνομά σου να πω
και να μην τρέμω
από φόβο
πως η αυγή
που θα ‘ρθει να με βρει
το όνειρο
θα μου ‘χει κλέψει…
σιωπώ
για το όνειρο…
κατάλαβες?
για να μην το ξυπνήσω…
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου