αρμύρα...

αρμύρα...

...στο κορμί σου

σταλάζει η αρμύρα του πάθους...

υπόκωφοι ήχοι...

ένα σου αχ!

γλάρος λευκός

μεσοπέλαγα ίπταται...

ριγώ...

απ' την ανάσα σου μόνο

απ' της φωνής σου

τον σιωπηλό κυματισμό...

ένα δάσος

φύτρωσε έξαφνα

πάνω στην άμμο...

πευκοβελόνες αρμυρές

τα φιλιά σου...

αγκυλώνουν βασανιστικά

τις αισθήσεις μου...

ξυπόλητη περπατώ

στου κορμιού σου

την απέραντη παραλία

κι αλάτι συλλέγω

απ' του λαιμού σου

την κρυφή κοιλότητα

εκεί δίπλα...

πάλλεται τρελλά

εκείνη η φλέβα...

όταν...

ξέρεις εσύ...