εδώ είμαι...
στα ναι
και στα όχι,
στα κόκκινα φώτα
που καις,
στις αστραπές των ματιών σου
μέσα...
εδώ...
στο μεταίχμιο
του κορμιού σου πάνω,
στης ψυχής σου
το βήμα τ' αλαφρό...
εδώ...
στις άκρες των χειλιών σου
κρεμιέμαι,
στους ίσκιους των ματιών σου
ζω...
περιμένω
το κύμα...
της φωνής σου
το βάθος,
να με πνίξει γλυκά...
κι εδώ...
στην αρχή του ονείρου
να μείνω...
παραισθησιογόνα φιλιά...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου