"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

6 Ιουλίου 2008

επαναστάσεις...

καίω

τραχύς ο ήλιος του μεσημεριού

τις αντιστάσεις μου

λιώνει

κι ο αγέρας

που απ' τα στήθεια σου ανάμεσα

ροβολάει

κι αυτός

της ερήμου τα χνώτα έχει

σκάει το δέρμα της απόστασης

άνυδρο χώμα

κι οι θάλασσες του κόσμου

λίγες κι αρμυρές

την δίψα των χειλιών σου

δεν τη σβήνουν

ακόμα αντηχούν στο άδειο σπίτι

τα λόγια σου

πασπαλισμένα αστρόσκονη

που σε κάθε ανάσα σου σπάει

κι ένα μικρό πυροτέχνημα

υψώνεται στο στερέωμα

σπαρταράει το απόγευμα

χωρίς Σου

κι εκείνη η γωνίτσα στο κρεβάτι

Σε περίμενε πάντα

θαρρώ

μαραζωμένη με κοιτά...

λείπεις

κι οι αισθήσεις μου όλες

εξεγείρονται

ακούω τον αχό της επανάστασης

που ξεσηκώνει η έλλειψή σου

και δεν μπορώ να είμαι πια

η ψυχρή φωνή της εξουσίας

παρά ένας έφηβος οπαδός

που φωνάζει κι αυτός

μαζί με τους άλλους

σε θέλω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!