στη χούφτα μου μέσα
δυο κοχύλια κρατώ
λευκά
της αρμύρας φιλιά
που κρατάνε
κι ενός γλάρου σιωπηρά μυστικά
λόγια θαλασσινά
κουβεντιάζουν
κι ανασαιμιές πελαγίσιες
κουβαλούν
κι όταν κοντά στο αυτί μου τα φέρνω
τη φωνή σου ακούω
ξανά και ξανά
να μιλά
της Αγάπης τη γλώσσα...
κι είναι τόσο απλό
να μου λείπεις
ξεκινάω τη μέρα μου
ανάβω τσιγάρο
γουλιά τη γουλιά καταπίνω
εσένα
δεν είσαι εδώ
κι όμως
σα να παραφυλάς στου καφέ μου την κούπα
σα να ισορροπείς στου καπνού μου
τους δαχτυλιδένιους ίσκιους
μέσα στο άδειο μου σπίτι
στους τοίχους
στο τζάμι της κουζίνας
στην εξώπορτα
που τρίζει καθώς ξεκλειδώνω
είσαι εδώ
κι ας λείπεις
κι ύστερα
γυρνάω το βλέμμα
στους παλιούς ουρανούς
και σε ψάχνω
όχι γιατί να σε δω
θέλω
μα για να επικυρώσω κοιτώντας σε
την παντοδύναμη παρουσία σου
μέσα μου
κι ας λείπεις...
κι ύστερα σώπασε ο έρωτας
νυσταγμένος έγειρε το κεφάλι
και στην ποδιά σου
το απόθεσε μαλακά
ανυπεράσπιστος
σαν αθώος
όμορφος
σαν πειρασμός
και άλικος
σαν του φιλιού σου
την μεθυσμένη ανάμνηση
κι ένα απ' τα όνειρα του ύπνου του
άρχισε να χορεύει στα μαλλιά σου
κόκκινο χορό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου