κοίτα

απέραντος ουρανός

ανοίγεται

πίσω απ' τα βλέφαρά σου

ανατολή και δύση

κι ένας χρυσαφένιος ορίζοντας

που αχνά μου δείχνει

των ποιητών το κάστρο

το μαγικό το ραβδάκι της νεράιδας

τη χώρα των αιώνιων παιδιών

και τον κήπο που οι τριανταφυλλιές

ολημερίς ανθίζουν

κι ένα άστρο

που καρτερικά περιμένει,

εμάς,

περιμένει,

να μας ταξιδέψει!

ψηλά

κι όλο πιο ψηλά!

εκεί που το ταξίδι

δεν τελειώνει ποτέ!