"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

26 Αυγούστου 2008

δάκρυ - γυαλί...

άραγε πού τελειώνει ο ουρανός?

από πού αρχίζει η θάλασσα?

τι χρώμα έχει η μοναξιά?

τι γεύση έχει η αγάπη?

όλα είναι αύριο

κι ο δρόμος τρέχει

κορδόνια σπασμένα

πλάι στο κρεβάτι

σήκω!

σε διατάσσω!

σήκω και τρέξε!

φεύγει η ζωή!

κουνήσου!

γέλασες!

μικροί καπνοί αναδύθηκαν απ' τα χείλια σου

μια νερατζιά άρχισε να φυτρώνει στο μέτωπό σου

σήκω!

επέμενα...

στους ώμους σου χιόνι πολικό

πούθε ήρθε?

δεν πρόλαβα να αναρωτηθώ

στη μέση σου άγκυρες παλιές

σκουριασμένες

στα γόνατά σου

ένα ρολόι σταματημένο

2.40...π.μ.

πάντα προ εσύ

πάντα μετά εγώ

ακριβώς κανείς μας δεν ήρθε

σήκω!

συνέχισα μονότονα

τρέξε!

έκλεισες τα μάτια

ήταν κιόλας χτες...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

και ετρεχα ετρεχα ετρεχα
και καταλαβα πως το αν τρεχω ειναι ιδιο με το να αφηνω τη μερα να περνα...
το καλυτερο ειναι να περπατας.
σταθερα.
να προλαβαινεις το χρονο χωρις να το σπαταλας σε πολλα.

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!