το περσινό χιονι...

τον χειμώνα που μας πέρασε, που λέτε, θα θυμάστε όλοι το χιόνι που έριξε στην Αθήνα

εκείνες τις μαγικές μέρες όπου όλοι είχαμε αποκλειστεί δυο χιλιόμερα

απ' το κέντρο της Αθήνας, όπου οι κατηφόρες είχαν μεταμορφωθεί

σε πίστα της εξωτικής Αράχωβας και γλιστρούσαμε όλοι μαζί...

- άσχετο αυτό είναι μια λύση γιατί όταν καταλήγεις κόμπος με τον άλλον

όσο να πεις συσφίγγονται οι σχέσεις, γνωρίζεσαι καλύτερα -

τότε λοιπόν που χιόνισε...είχα στο μπαλκόνι μου πέντε survivors...

δηλαδή πέντε φυτά που αγωνιζόταν να επιβιώσουν, γενικώς αλλά και ειδικώς...

το ένα από αυτά δοκιμάστηκε σκληρά απ' την κακοκαιρία και ήρθε και ξεράθηκε ολόκληρο

το έκαψε το χιόνι, καθώς λένε...

κλάδεψα τα ξερά και που και που πότιζα τη ρίζα που είχε μείνει κοιμισμένη στο χώμα

ελπίδες δεν είχα πολλές είχα όμως προσδοκίες και πίστη στο θαύμα της Φύσης...

και να! σου λοιπόν...απ' το πουθενά κι απ' το καθόλου το σχεδόν νεκρό φυτό

άρχισε να πετάει νέους βλαστούς και φυλλαράκια και σε λίγο χρονικό διάστημα

εκεί που δεν υπήρχε τίποτα δημιουργήθηκε ένα νεαρό φυτό με πράσινες τουφίτσες...

γιατί σας τα λέω όλα αυτά πρωί - πρωί?

γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα αναγέννησης ακόμα και μετά τη μεγαλύτερη καταστροφή!

αρκεί να υπάρχει ελπίδα ή ακόμα καλύτερα προσδοκία...