δεν θα είμαι εκεί...

δεν θα είμαι εκεί...

δεν θα είμαι εκεί όταν θα διαβάζεις αυτό το κείμενο...

ξέρω...θα ψάχνεις να με βρεις σ' όλα τα άλφα και σ' όλα

τα ρο...στα λάμδα θα κάνει τσουλήθρα το γέλιο σου...στο

πι θα φωλιάζουν τα όνειρά σου άμα βρέχει...και στο φι

που αμυδρά πορτοκαλίζει θα φωσφορίζουν οι λιόχαρες μέρες

άμα φυσούν οι ανέμοι...

δεν θα είμαι εκεί καθώς με ανάγλυφα δάχτυλα θα ψηλαφίζεις

του λόγου μου τις χαραγματιές...ρυτίδες του συντακτικού και

της λαχτάρας...προτάσεις και φράσεις δικές μας...παρμένες

μέσα απ' το καρπερό χωράφι των χειλιών σου...απ' τους

ανεμοδαρμένους βράχους των δικών μου χειλιών..γλαρόνια

που ξαποσταίνουν μακάρια τα φιλιά που περιγράφω...

θαλασσοπούλια που αναστήθηκαν μες στο ταξίδι...

δεν θα 'μαι εκεί όταν θα κλείνεις τα μάτια και μες απ' την αλληλουχία

των λέξεων εικόνες θα γεννάς...κι είναι γλυκές οι ωδίνες της γέννησης

ακριβή μου...κι οι εικόνες ζαχαροζυμωμένες και μελοχτισμένες κι αυτές

όλες παιδιά δικά μας...

δεν θα είμαι εκεί...την στιγμή που η ανάσα σου θα ντύνει μουσικά

το κείμενο...υπερθέαμα αγάπης το βλέπω να γίνεται...και να!

μικρά πυροτεχνήματα κελαρυστά ανατέλλουν απ' το λαρύγγι σου

μέσα...γελάς...κλαις...γελάς...με θυμάσαι... μπροστά απ' τα βλέφαρά σου

στέκω...ολόρθος για δες! τι να φοβηθώ λοιπόν? πώς να τρομάξω

απ' των καιρών τα γινάτια? με διαβάζεις κι είμαι παντού

και μπροστά σου και γύρω σου και μέσα σου...τριγύρω εγώ

ταξιδεύοντας κι εσύ το νησί που ολοένα προσμένει...Με...

ακριβή μου...η προσμονή σου με ζει και γι' αυτό με σειρήνες

και μάγισσες αντρειεύομαι, με στοιχειά και τελώνια τα βάζω...

κι είμαι εδώ...στου καιρού του δίκοπου το αντίκρυσμα και στης μπόρας

της ανελέητης το γινάτι...είμαι εδώ...κι είμαι για σένα Κυρά μου!