οι φωτιές...
που ανάψαν απόψε...
όλη νύχτα θα καίνε...
στάχτες δεν θα αφήσουν
μονάχα γόνιμη γη
για τρανή σπορά
λόγια τριαντάφυλλα
και βλέμματα αστραπές
κι ο κήπος του Θεού
ολάνοιχτος...
μπες και κόψε...
κρίνα και ασφόδελους
γαρδένιες μεθυστικές
κι άγριες ανεμώνες...
οι φωτιές που απόψε
θα καίνε...
κάθαρση κι ευλογία
τα παλιά σημάδια
καλλωπίζουν
κι ετοιμάζουν το έδαφος
για την καινούρια πληγή
κι όμως...
τόσο ωραία...
λαμπερή και διάφανη
σα φεγγαριού πάτημα
σα νανούρισμα μάνας
κι αγκαλιά
εφήβου
στο πρώτο αχ!...
οι φωτιές....
καλόδεχτες να 'ναι...
-----------
καλωσόρισες!
-----------
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου