"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
5 σχόλια:
......θα το ξαναζήσω;;;;....γιατί σε μένα;;;;;;;
ανώνυμε...
μακάρι να μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση σου..μα δεν είμαι η κατάλληλη..ούτε καν η δημιουργός αυτού του ποιήματος!
Ευχαριστώ όμως για το πέρασμα σου όμως!
Ένιωσα πως έκανα όλη τη διαδρομή.. Και έφτασα στο φεγγαράκι :)
Καλημέρα.
μας ταξηδεψες καλη μου... πολυ ωραιο!!!
καλο βραδυ
Οταν αγαπάμε ,
αυτόν που συναντάμε δεν ειναι ο άλλος
Ειναι ο εαυτός μας.
Εκει πολλές φορές λυγίζουμε
Δημοσίευση σχολίου