...ποιο χιονι? πάει το χιόνι...ποιοι δρόμοι?

ανοίξανε οι δρόμοι...έξω απ' το παράθυρό μου...

σκυφτοί άνθρωποι προσέχουν που πατάνε και

οδεύουν προς την ρουτίνα τους...

πάει κι αυτό...ήρθε, μας τάραξε, μας ενθουσίασε και

πέρασε...

πίσω στα ίδια λοιπόν...

κι αυτο γκρι της λάσπης που αφήνει πίσω...

μου κάθεται στο λαιμό, δεν μπορώ με τίποτα να το

καταπιώ...

αχ! για μια φορά δεν μπορούσαν να ήταν διαφορετικά

τα πράγματα, και το παραμύθι

να άντεχε περισσότερο?...

μπααα...

αλλά εσύ πάντα συνήθιζες να ζεις

στις μπαλάντες των αισθήσεων και...

των παραισθήσεων...σου!

καλημέρα και σήμερα!!!!

αλλά εσύ