ντριιιν!! ντριιν!!
...σηκώνω το ακουστικό,
λόγια που κυματίζουν στον αγέρα,
σιωπές που φλυαρούν
έξω βρέχει...
φοβάμαι!
κι όταν φοβάμαι φωνάζω
έτσι, δίχως λόγο...
συχνά αναρωτιέσαι αν είμαι καλά
αν εξακολουθώ να ζω ανάμεσα σας
στον κόσμο της λογικής
έξω βρέχει...
το ρολόι δείχνει 17.37μμ ακριβώς
ο Μάης κοιμάται
και μάλλον βλέπει εφιάλτες
πώς αλλιώς?
δεν βλέπεις που χάθηκε το γέλιο του?
τα τριαντάφυλλά μου είναι λυπημένα χωρίς ήλιο
κι εγώ φοβισμένη χωρίς ουρανό
έξω βρέχει...
σου το 'πα
δεν μας θέλει η ζωή μαζί
γελούσες
ούτε κι ο θάνατος χώρια
είπες
στην άκρη του βράχου χρόνια περίμενα
σε ματωμένα δειλινά
και σε δειλές ανατολές
χρόνια...
ένα - ένα σβήνουν τα σημάδια
ο χάρτης σκίστηκε στο τελευταίο μπουρίνι
κι ο φάρος?
πότε θ' ανάψει ο φάρος μας?
κοιτώ τον ορίζοντα
έξω...συνεχίζει να βρέχει...
1 σχόλιο:
στην άκρη του βράχου χρόνια περίμενα
σε ματωμένα δειλινά
και σε δειλές ανατολές
χρόνια...
ένα - ένα σβήνουν τα σημάδια
Μπραβο... τελεια λογια!!
καλο απογευμα
Δημοσίευση σχολίου