...τις αλυσίδες...

"...περπατώ εις το δάσος

όταν ο λύκος δεν είναι εδώ .."

- μα τι είναι αυτός ο θόρυβος? -

μεταλλικός και σκληρός

μοιαζει να γδέρνει την ακρίβεια

της σιωπής του δάσους,

απαλά φλούδια πέφτουν στο χώμα

με ταπείνωση,

στέκομαι και κοιτάζω απορημένα,

την χαλαρή σπορά των δέντρων,

των φυλλωμάτων τον απλό χορό,

μοιάζει να χάνεται το μονοπάτι

στον Ορίζοντα,

πράσινο και γαλάζιο,

κι ο ήλιος δανεικός

της ησυχίας λάγνος εραστής,

εδώ κι εκεί σταλιάζει...

και πάλι ξεκινώ απ' την αρχή τα βήματα,

Σε ψάχνω

της μοναξιάς οι περίπατοι με θλίβουν,

παιδί χαμένο που το σκάει απ' το σπίτι για να παίξει

η χαρά μου

κι ύστερα χάνεται

τρομάζοντας τη λύπη,

του Κοντορεβυθούλη τα ψίχουλα

στη χούφτα μου μέσα μπαγιατέψαν από χρόνια

κι όσα με κόπο σκόρπισα

σίτου σπυριά

που οι ανέμοι διυλίσαν ...

- μα τι είναι αυτός ο θόρυβος? -

βήμα και στέναγμα

της Γης,

μικρές κραυγές υπόκωφες

αλώνουν το "μπροστά" μου

λες και τα σπλάχνα της ξερνούνε

γύρω μου

γκρίζες, θλιμμένες πεταλούδες

ρινίσματα ευτυχίας κάλπικα

και στεναγμοί οξειδωμένοι

ανατέλλουν στο "περπάτα"

το χώμα που πατώ,

χαράζει στις πατούσες μου

ΗΣΥΧΙΑ!!!

σωπαίνω εντός μου κι αφουγκράζομαι ...

καρδιά σαν ξυπνητήρι παλιακό

και φλέβες, ράγες τραίνου σ' αχρηστία

χέρια κλαριά κομμένα σύριζα

πόδια επίμονα

μα στ'; αλαφρά πατούνε ...

ο θόρυβος!

ο θόρυβος!

λαχάνιασμα αγριμιού

όσφρηση κυνηγού

ματιά, γεράκι στους αγρούς

τίποτα!

τίποτα δεν κινείται ...ξεγελάστηκα

και κάνω ένα βήμα ...

κλάμα μωρού στην κούνια του

που ροβολάει τους μύθους

η σκόνη πάνω μου αλυχτά ...

«σιγά ...τις αλυσίδες!»