"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1 Οκτωβρίου 2009

μικρές νοθείες...


...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί...

τι έπαθες τώρα?

πώς με κοιτάς έτσι ακινητώντας στο Σύμπαν?

πού είναι το γέλιο σου?

πού είναι η ζωντάνια σου?

πού είναι η ορμή σου?

τι?

όχι...πες μου τι?

έκανα κάτι?

σου είπα τίποτα?

τι έπαθες στα ξαφνικά?

------

η απορία ζωγραφίζει έναν Φάρο στο βλέμμα σου

προσπερνούν τα πλοία και φεύγουν προσέχοντας...

μικρά, αιχμηρά λόγια

το αερόστατο του ονείρου μου τρυπούν...

ριπές εγκλωβισμένων ανέμων

θα σε ρίξουν πάλι στην Χώρα που της σωθηκαν τα Θαύματα...

άμυαλη Αλίκη

με σημαδεμένα χαρτιά πως φτιάχνεις Παράδεισους?

δεν υπάρχει λέμε...

δεν...

όλα εδώ είναι...

απτά, γυμνά και γκρίζα

εσύ κι εγώ

μια νύχτα και μια μέρα...

κι οι τέσσερις κύκλοι του τέλους

που θα μπορούσε να μοιάζει και με αρχή

αν οι Απόκριες γεννιόταν τον Οκτώβρη...

------

δεν την αντέχεις εύκολα την ευτυχία

άμα έχεις μάθει να γεύεσαι

κρασί νοθευμένο

και στείρα ζωή

------

μα...ναι!

αυτό είναι!

πόσο δίκιο έχεις...

πόσο περίμενα να μου το πεις...

ας νοθεύσουμε τη ζωή που μου υποσχέθηκες

λευτέρωσέ με!

θέλω να φύγω!

θέλω να μείνω εδώ!

θέλω να μην...

θέλω...

θέλω?

------

στην κατανόησή σου βασίζομαι

και...σ' αγαπώ πολύ...να θυμάσαι...

σε πόνεσα?

μα πώς μπορεί να μην είδες το μαχαίρι που κρατούσα?

μα πώς μπορεί να σκόνταψες πάνω του?

είδες λοιπόν πόσο φταις?

επειδή...υπάρχεις!

------

συγνώμη!

μα...τι απαιτήσεις μπορεί να εγείρει ένας νεκρός?

καληνύχτα αγάπη μου...

να θυμάσαι...σ' αγαπάω πολύ

καληνύχτα!

4 σχόλια:

anima είπε...

μικρές νοθείες
σε μια μεγάλη αγάπη

ακόμα κι αν η ευτυχία της κρατάει
μια νύχτα και μια μέρα...

Ανώνυμος είπε...

το αερόστατο του ονείρου μου τρυπούν...

ριπές εγκλωβισμένων ανέμων

μου αρεσε αυτη η συλληψη

Ανώνυμος είπε...

http://mariatweety.blogspot.com

a3izei........

mikros nautilus

Ανώνυμος είπε...

{ Προσοχή,ασυνοόδευτο ορφανό }
ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ
ΒΙΒΛΙΟ
ΣΑΒΒΑΤΟΓΕΝΝΗΜΕΝΗ

Τα απόκοτο τα γραφή ένας αγράμματος οπός εγώ

Όταν η ζωή μου χάνετε σε περίεργα μοναχικά μονοπάτια αναζητώ στο σκοτάδι το φως μου το βρήκα αυτό το φως μέσα από της σελίδες αυτού του βιβλίου μπορώ να γράψω ατελείωτα πράγματα ..................αλλά .........?

Τα κύματα της μουσικής μιλάν για την σκιά σου
Σαν άγαλμα που φτιάχτηκε να δείχνει την καρδιά μου
Που σύμβολο έγινε εκεί σε μέρος ξεχασμένο
Γιατί η ζωή κιλά πόλη σαν δάκρυ ξεχασμένο
Σαν κύματα που λούζουνε ακτές μέσα στον κόσμο
και μια μάτια που έρχεται και έσβηνε όλος ο κόσμος
και χάνετε στην μοναξιά που φερνή το σκοτάδι
και ξεγυμνώνει της στιγμές που φέρνουν ένα δάκρυ
σαν την αντάρα που έρχεται και γίνεται χαλάζι που πέφτει
και σκορπά παντού την ένια της αγάπης

λογικό είναι ότι μπέη να επιβίωση .............δηλαδή το κενό ........?



ΜΑΛΒΙΝΑ έγραψε
ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου .........

υποκλίνεται ένας αγράμματος

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!