ποτές δεν έμαθα
γραφή...
ανάγνωση μονάχα
κι αυτή με την αφή...
ψηλαφητικά πάω...
το άλφα το στερητικό
το τελικό το σίγμα...
τα χέρια μου...
χέρια άμωμα
δεν είναι...
στάζουν ακόμα
οξειδωμένες αγάπες
κι έρωτες
που σκουριάσαν
κάθε βράδυ
κόβω τις φλέβες
κάθε πρωί
φυτρώνουν γιασεμιά
στις χούφτες μου...
και κανείς δεν είναι εδώ...
να κόψει
ένα κλωνάρι...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
1 σχόλιο:
μην αφησεις
να κοψουν ενα κλοναρι
μην τους αφησεις
αν ειναι απο τις φλεβες σου
μην αφησεις κανεναν
να παρει το ανθος που κυλαει μεσα σου
Δημοσίευση σχολίου