τολμώ να είμαι εγώ!!!!

...γέννησε απόψε το Φεγγάρι

μια μοναξιά,

μοναξιά βαμμένη κόκκινη,

παράταιρα χαρωπή...

δίπλα στο τιμόνι μου

η πόλη...

άγρια θάλασσα από φώτα

απλώνεται,

ανασαίνει,

ανάβει...

σβήνω εγώ...

που μάταια περιμένω

στο κεφαλόσκαλο

κάποιος να φανεί

που να καταλαβαίνει

την γλώσσα των πουλιών

και με γητειές να μιλάει...

κανένας δεν έρχεται...

βήματα που ξεμακραίνουν

και μια σιωπή

χωρίς λόγια

βολεύει...

δεν θα κλάψω...

αλλωστε τι νόημα έχει?

στην γλώσσα των ξωτικών

τα δάκρυα

δροσοσταλίδες λουλουδιών είναι

κι εγώ μ' αυτό το διαβατήριο

στην τσέπη πορεύομαι...

χρόνια τώρα...

λυπάμαι μονάχα

που τα χέρια σου

βρώμικα ήταν

και μουτζουρώσανε

την πιο μικρή αχτίδα

του άστρου

που με συντροφεύει

τις νύχτες...

εγώ...ναι...αντέχω...

μα εκείνο αγνό

και φωτεινό

επιθυμώ να μείνει...

ο ουρανός, το άστρο μου

κι ένα μυστικό...

μια περιουσία ολάκερη...

χτύπα εμένα!

ουρλιάζουν οι λύκοι

στην σκιά της Σελήνης...

ουρλιάζω κι εγώ...

τα δόντια μου δείχνω...

ένα κομμάτι γης μ' απόμεινε

κι ένα φελί ουρανός

δεν τα χαρίζω

σε κανέναν!!!!

τολμώ....

να είμαι εγώ!!!!