αρμύρα...
...στο κορμί σου
σταλάζει η αρμύρα του πάθους...
υπόκωφοι ήχοι...
ένα σου αχ!
γλάρος λευκός
μεσοπέλαγα ίπταται...
ριγώ...
απ' την ανάσα σου μόνο
απ' της φωνής σου
τον σιωπηλό κυματισμό...
ένα δάσος
φύτρωσε έξαφνα
πάνω στην άμμο...
πευκοβελόνες αρμυρές
τα φιλιά σου...
αγκυλώνουν βασανιστικά
τις αισθήσεις μου...
ξυπόλητη περπατώ
στου κορμιού σου
την απέραντη παραλία
κι αλάτι συλλέγω
απ' του λαιμού σου
την κρυφή κοιλότητα
εκεί δίπλα...
πάλλεται τρελλά
εκείνη η φλέβα...
όταν...
ξέρεις εσύ...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου