Αφησε το πρόσωπό της στον καθρέφτη
Και πήγε για δουλειά.
Μέσα στα μάτια της κολυμπούσαν μικρά πολύχρωμα ψάρια,
Του γλυκού νερού,
Κρέμασε την τσάντα της στον τοίχο.
Έβγαλε το παλτό.
Έξω απ' το παράθυρο
Η βροχή μέτραγε ώρες.
Το πιο μακρύ ταξίδι της
Ένα λεωφορείο
Αφετηρίας τέρμα.
Δίχως δεύτερη σκέψη
Ανοιξε τον υπολογιστή
Κι αυτοκτόνησε μέσα στο χτεσινό φλιτζάνι του καφέ.
Προσέχοντας
Να μην κάνει θόρυβο.
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου