"προς το παρόν"

...κι ύστερα

δίπλωσες την ψυχή μου

μες στα χέρια σου

κι έφτιαξες

ένα μικρό αεροπλάνο

από χαρτί...

ένα αεροπλάνο

που δεν ήξερε

να πετάει αλλιώτικα

παρά μόνο προς εσένα...

αντίστροφη πτήση!

από και προς...

προς και από...

εσένα!

κι ύστερα γέλασες

και μου 'πες

πως τα χάρτινα αεροπλανάκια

κι οι ψυχές

έχουν ημερομηνία λήξης

"προς το παρόν"

υπάρχω...

προς το μέλλον?...

ανασήκωσες τους ώμους

γέλασες πικραμύγδαλα

και τσάγαλα στιφά

και γύρισες την πλάτη

στο νοτιά...

έφυγες...

κι έμεινα εδώ

στο μεταίχμιο του από

και στο σκαλί του προς

να πορεύομαι...

λιγοστά και ταπεινά

τα ελέη του πόνου...

στη σκιά σου ζω

και τα βράδια

που εσύ κοιμάσαι

πετάω...σε σένα!