"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

10 Μαρτίου 2008

η αλήθεια είναι πως τρόμαξα...

...λίγο!...

απ' το φόβο σου...που δεν τον μοιράζεσαι...

ντε και καλά να θέλει ο άλλος να αποποιηθεί το μύθο...είναι βαρύς λέει,

πώς να τον σηκώσω? κι άμα πέσω? κι άμα πέσει και με πλακώσει αυτός?

τι να κάνω τότε? πώς να αντιδράσω?...ε?...ε?...

είπε λοιπόν...

..........................................................................................................

θα τσαλακώσω τη φήμη μου και τον εγωισμό μου

γιατί όχι? το πρόσωπό μου - όχι μη φαντασιώνεσαι θεές - θα

το μουτζουρώσω...όλη μου τη φθορά θα σου δείξω, την κούραση,

την καταπόνηση και την ασκήμια μου...

δεν μου χαρίστηκε εμένα η ζωή αγοράκι...την πάλεψα!...με νύχια

και με δοντια την πολέμησα κι έχασα όλη τη δροσιά της νειότης μου

στων μαχών τα πεδία...ποιος είσαι εσύ που θα με κρίνεις τώρα?

ποιος είσαι εσύ που θα με αξιολογήσεις? ποιος είσαι εσύ που θα με βάλεις

σε διαδικασία...να σκέφτομαι αν θα σ αρέσω...αν είμαι του γούστου σου

ρε πουλάκι μου, αν σου τη δίνω τελοσπάντων...

κοίτα με! έτσι...γυμνή η αλήθεια μπρος στα μάτια σου!

αντέχεις?...

αν πεις όχι...σκοτώνομαι...αλλά τι ανακούφιση στο βάθος...

αν πεις ναι...πεθαίνω...αλλά τι είναι αυτό που κρυφοφέγγει

εκεί στο βάθος?...

η αλήθεια είναι πως κι εγώ από εμένα τρόμαξα...

πού πάω τώρα στα καλά καθούμενα...

είναι ποτέ δυνατόν να ζουν ακόμα στην καρδιά τα παραμύθια?

κι ο βασιλιάς Αλέξανδρος κι αυτός...ζει?

πώς? τίποτα δεν πέθανε λοιπόν?...μα...πώς το λες έτσι?

ελαφρά...κι έχεις μια αδιορατη ειρωνεία...δεν σε πιστεύω!

κοίτα με! έλα...κοίτα με!

δεν είμαι εγώ του κάστρου η πυργοδέσποινα

ούτε η σεμνή πριγκιποπούλα...κοίτα με λοιπόν...

μοιάζω γυναίκα δηλητήριο? ή μαγική φιγούρα του '30?

κοίτα με και πες μου επιτελους στα ίσια μια φορά...

πες μου και μη με γελάς...μεγάλη για τ' αστεία μοιάζω

τι ζήλεψες από εμένα στ' αλήθεια? ποιο φως και ποιο σκοτάδι?

ποιο μαγικό κορμί και ποια θεά στο πλάι μου ζητούσες?

εγώ είμαι...μια γυναίκα όμοια με χίλιες άλλες...τι θες?

.................................................................................................

αν εξαιρέσεις πως ο έρωτας τυφλός διαβαίνει...μπορεί

πάνω απ' όλα να μέτρησε η ψυχή σου...αγαπημένη!

δεν με τρομάζουν εύκολα οι μπόρες της φθοράς

της αθανασίας τους κεραυνούς ψάχνω που...

συνεχώς μέσα στα μάτια σου έχεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!