...κρασί,
στάλα ρουμπίνι,
κόκκινο στα χείλια σου...
κρεμιέται,
ξεμυαλίζει...
μεθώ
στην σκοτεινή
του πάθους αντανάκλαση
σε όλα σου τα "άλφα"...
ζώνη πυρός
το στόμα σου,
εξαίσια η φωνή σου ...
τόσο...όσο...
ένα φιλί
μοναχικό,
άκυρο μοιάζει...
αγριεύει ωστόσο
το μικρό
ανυπότακτο θηρίο
εντός μου...
πεινώ...
μη με δαγκώσεις δυνατά...
πονάω...
κι ο έρωτας καρδιά μου...
κι ο έρωτας
τη σάρκα μου πονάει...
ανίκητα...
μα ο πόνος τούτος
λύτρωση
στου πόθου
το μαχαίρι...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου