και ξανά...με τα ίδια πορεύομαι...

αλλάζουν οι θερμοκρασίες

στην έρημο,

απότομα...

το πρωί ζέστη του καλοκαιριού,

τη νύχτα παγωνιά του θανάτου,

είναι γιατί ελπίζω

στην κάθε νέα μέρα

να σε δω,

είναι γιατί σε χάνω

κάθε βράδυ...

το κρύο της απώλειας

αυτό με συνοδεύει...
κι αναρωτιέμαι

στα βαθιά μεσάνυχτα

κλεισμένη

ποιες πόρτες

και ποιες κλειδαριές

τα μάτια σου να κρύβουν

και πόσα θρύψαλα φωτός

στα βλέφαρά σου αράζουν...

γυαλιά...

σπασμένα...

ολόκληρη...

σ'αφήνω να κοιμάσαι?...
άλλοτε αγριεύει

ο καιρός,

άμα σε σκέφτομαι,

μπουρίνι γεναριάτικο

κι εγώ μικρή βαρκούλα,

δίχως κουπιά

και άρματα

να βγαίνω στο ταξίδι...

κι άλλοτε

κόκκινη βροχή

που σέρνει μελωδίες

καλέσματα απ' τα παλιά

κι ένα γλυκό σταφύλι

να σου γλυκάνω τα φιλιά

να σε καλωσορίσω

κι ύστερα

θέλημα Μαγιού

να πάρεις το μαχαίρι...

κι άλλοτε τριαντάφυλλο

που γράφει τ' όνομά σου

να το πετάς στη θάλασσα

να σβήνουν οι ανέμοι
...........................................................................................................................................................................................................................

καληνύχτα...ούτε κι εγώ δεν περίμενα το πως...το γιατί δεν το ψάχνω...δεν το αφορώ...ακούω μόνο τον Καιρό και ψηλαφώ τις Ώρες....

καλημέρα ξανά...πάμε πάλι...αντέχω....