εμείς...
εκεί στην έρημο που ζω,
με τις ψυχές μας
παίζουμε τζόγο
όλη μέρα...
μήτε πουλί, μήτε νερό,
μήτε θάλασσα...
άμμος και σκόνη
μοναχά...
και μια καρδιά
φεγγάρι...
που ανατέλλει νύχτα
μοναξιάς
κι αγρίμι των ερώτων...
φωτιά
που καίει η νυχτιά
τραγούδι του ανέμου
φεύγω
για να σ' ονειρευτώ
πονώ
για να σε νιώσω...
απόψε
που η Σελήνη μου
σπαράχτηκε
στα δύο...
......................................................................................................................................................................................................................
σε σένα που φοβάσαι το αύριο....καληνύχτα!!!
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου