...αν με ρωτήσεις γιατί
δεν ξέρω
θα σου πω,
έτσι όπως πάνε κι έρχονται
τα κύματα...
γλείφοντας πάντα το ίδιο ακρογιάλι
έτσι κι εγώ...
στον όρμο της ματιάς σου
ξαποσταίνω
στα βράχια του λαιμού σου
έμαθα ν' αγρυπνώ,
πάντα εδώ...
κι ας λείπεις...
πάντα εδώ...
Σε ζω!
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
LinkWithin
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..
Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.
Μ- 'ακούς που σου φωνάζω
Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..
Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν
Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..
Ν-υχτερινών σιωπών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου