"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

10 Μαρτίου 2008

χάρτινο το φεγγαράκι...

είναι καλύτερα έτσι"

είπες...

βούτηξες

-εύκολα κι ειν' η αλήθεια -

το βλέμμα σου

στ' ασήμια της σελήνης

και χάραξες με φώσφορο

- να φέγγει -

νοιαζόσουν μην και χάσω

και χαθώ

τον δρόμο της εξόδου

Μου επιλέγει...

δεν επέλεξα...

διέξοδος αδιέξοδη...

χρεώνομαι

χρεώνω...

μοιάζουν αβάσταχτοι,

φορές - φορές

τις ώρες τις εσπερινές

οι φόβοι...

σκιές

που με νωχέλεια

αλώνουν

τις ψυχές μας...

εύκολο είναι να πετάς

στη μέρα τη φωτόλουστη

μεσούρανα,

μα εγώ σε ήθελα

ορθά και λεύτερα

να διαφεντεύεις τα σκοτάδια

της ψυχης μου...

κοιμήσου!

νύχτα μοιάζει ακόμα

να 'ναι...

κι ένα κεράκι

αναστάσιμο, λιγνό

δε φτάνει...δεν αρκεί

να πυρπολήσει Σε...

τη σκέψη σου,

την κρύα δύναμή σου...

είναι που δε με κοίταξες

ποτέ σου

μες στα μάτια...

καίνε ακόμα...

μα εσύ κοιμήσου αστέρι μου

δεν ήρθε

ακόμα η ώρα...

και ξεχνιέμαι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!