μοναξιές...

κι έρχεται το φως

απαλά να σβήσει στο σκοτάδι...

ανάβει δειλά το πρώτο άστρο...

ανασαίνει σιγανά μια ευχή...

κι η μοναξιά μου

ντύνεται μωβ μαντίλι

απο μόνη της κινείται

- πάντα είχε δικιά της ζωή -

και ψάχνει ν' ανταμώσει

το μαγικό δάσος του λαιμού σου

ν' αγκιστρωθεί...

ντύνεται άγκυρα

κι αναζητά τον μαγικό σου βυθό

να κουρνιάσει...

ντύνεται φυλαχτό

και καρτερά τους χτύπους της καδιάς σου

ν' ακούσει

για να αισθανθεί πως έφτασε...