μόλις σβήσουν τα φώτα
λέω
μόλις οι μουσικοί παίξουν
το τελευταίο μπλουζ
και κουρασμένοι αρχίσουν να μαζεύουν
την εορταστκή τους διάθεση
λιγάκι ξεφτισμένη στις άκρες βέβαια
μουτζουρωμένη στην πρόσοψή της
από μπογιές ομορφιάς,
μόλις φύγει κι ο τελευταίος καλεσμένος
αφήνοντας πίσω του
αποτσίγαρα ανίας
τελειώνουν τα λόγια
ανάβουν τα τσιγάρα
κι ακουστεί το τρίξιμο της πόρτας
που κλείνει μέσα στο κενό σπίτι τον απόηχο
από μια νύχτα πλάνης πλανεμένη
τότε...
πίσω απ' το ρολόι
θα μείνω
εκεί...
πάντα εκεί κοιμάμαι
του χρόνου φρουρός
αναρωτιέσαι γιατί;
δεν φυλακίζεται ο χρόνος μάτια μου
και δεν το προσπαθώ
μα να...
του ρολογιού ο χτύπος
μια ψευδαίσθηση μου δίνει
πως πάνω στο στήθος σου γέρνω
καθώς το τικ - τακ του ρολογιού
μοιάζει με της καρδιάς σου
τον αέναο παλμό
γι' αυτό...
εκεί
από - μένω!
---------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου