Εσένα
που κόκκινη ώρα σε γνώρισα,
είπα...μονάχα η απεραντοσύνη σου πρέπει,
πώς αλλιώς
τα όνειρά μου μπορούν να Σε ταξιδέψουν?
μίκρυνε ο κόσμος μάτια μου
κι αδειάσαν οι εποχές
μια καρδιά κράταγα καλά φυλαγμένη
σ' ένα άσπρο πουκάμισο
κι εκείνο απ' την αχρησία κιτρίνισε,
μαράζωσε η κρυψώνα μου την Άνοιξη να προσμένει...
λίγο πριν πέρασε μια μικρή βροχή
και δυο φύλλα απ' το δέντρο μου 'φερε
βαρκάκι τα κάνω
και ψάχνω να Σε βρω,
στον ουρανό κοιτώντας
και στο νερό πλέοντας
παντού μπλε,
κι η Αγάπη μου διάφανη
σαν πρωινό ατλάζι
διαθλάται ανάμεσα απ' του παρελθόντος τις σκιές
κι απ' τις άωρες του μέλλοντος γεννήσεις,
μόνη μου απόψε
μια μπλε μοναξιά που μου πάει
πουθενά δεν είσαι
και η γραμμή του τηλεφώνου κομμένη στα δυο
σιωπή!
οι λεπτοδείκτες του ρολογιού
χαιρέκακα με κοιτούν
πόσες ώρες πέρασα έτσι
προσμένοντας Σε
κι εσύ σε άλλη πλευρά τ' ουρανού
ένα άστρο κοιτούσες,
κι οι ματιές μας
μπλε και χρυσό κι αυτές,
πουθενά δεν ανταμώθηκαν,
έτσι μη και ξεγελαστεί η Άνοιξη και έρθει
με ένα κόκκινο μαντήλι στο λαιμό
κι ένα χαμόγελο,
με ωδίνες η γέννηση μα γέννηση να 'ναι...
λίγο πριν πέρασε μια μικρή βροχή,
σχεδόν παιδάκι,
κομμάτι από ένα βλέμμα μπλε
που πουθενά δε συναντά το χρυσό το δικό σου
απόψε...
λείπεις...
7 σχόλια:
Μέσα στο μπλε γαλήνη.. Μα εσύ καρδιοχτυπάς ψάχνοντας και περιμένοντας να ακούσεις κάτι.. Για μένα αυτό το χρώμα ήταν μωβ.. Ένα σκούρο πένθιμο μωβ που γίνεται μαύρο σιγά σιγά.
Καλημέρα.
Μίκρυνε ο κόσμος μάτια μου.
Έτσι είναι πράγματι,,,,
και γώ δε μπόρεσα ακόμη να σε βρώ...και ψάχνω ακόμη μές στα σύνεφα.
Να δώ ένα μέρος.
Να στήσω το καρτέρι μου μήπως περάσεις να σε δώ!!!
και μόλις ξαποστάσεις,,,το φτερωτό μου άλογο να σου χαρίσω.
Αγγελοι περπατούν στη γή
© Νίκος Ράμμος
Ευωδιά γιασεμιού
στις γωνιές του ουρανού
το άρωμά σου
σαν αγγέλων ψαλμοί,
τρυφερή μουσική
η λαλιά σου
Μοιάζει με αύρα θολή
σαν ομίχλη πυκνή
η θωριά σου
και σαν κήπος Εδέμ,
μια ανοιχτή αγκαλιά
η καρδιά σου
Κρύο κάνει στη γή,
κι εσύ σε φυλακή
νοιώθεις φώς μου
πόνοι, πίκρες, καημοί,
μα εσύ πάντα εκεί
ο άνθρωπός μου
να ριγάς, να λυγάς,
μή μου κλαίς, σάν πονάς
τον πόνο σου δώσ’ μου
και μη φύγεις ποτέ,
μείνε για μιά ζωή
ο άγγελός μου
Άγγελοι περπατούν στη γή
κι εσύ 'σαι ο δικός μου
σύ μου ζεσταίνεις την ψυχή
και μ' ανασταίνεις φώς μου
σου απλώνω χέρι να πιαστείς
καρδιά να ξαποστάσεις
με τσακισμένα τα φτερά
πόσο μακρυά να φτάσεις
(Αφιερωμένο στους Αγγέλους που βρίσκονται δίπλα μας, μα δεν τους βλέπουμε..)
Ντυμένη στα μπλε περίμενα το κόκκινο της αγάπης..
Αργησε όμως...και έμαθα ποιο είναι το γκρι....
Καλο βράδυ jacki μου.
Μίκρυνε ο κόσμος μάτια μου...
μα εσυ κράτα μια γωνιά στην καρδιά σου για μένα,να εχω κάπου να ανήκω...
Καληνυχτα καλέ μου jeminis
AATON
η παρουσία σου μας τιμά και εδώ...
Στους Αγγέλους λοιπον!!!!!
καλησπέρα σε όλους και ιδιαίτερα στην ευγενική οικοδέσποινα που με τιμά με αυτή τη σελίδα...
Δημοσίευση σχολίου