"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

5 Φεβρουαρίου 2009

η ώρα του "εμείς"



...ξαφνική βροχή έπιασε

δεν ακούς?

της βροχής τον αχό δεν ακούς?

ξέφρενα βογγητά

και πυρπολημένα χάδια

έξω απ' την πόρτα μας γιορτάζουν

το μεθύσι του έρωτα του αναπάντεχου...

σμίξαν οι οργισμένες αστραπές

με της θάλασσας τ' αγριεμένα κύματα

κι οι κρότοι των κεραυνών

που συγκλονίζουν την αεικίνητη Γη

άκου...

μαίνονται..ολολύζουν

αγρίμια της σάρκας που πεινάνε

στις νύχτας τις σκιές αγρυπνούν

τ' αρωμά σου μυρίζουν

και νιώθουν χειμάρρους αίματος ζεστού

να κοχλάζουν

μέχρι να σ' ανταμώσουν...

πάθος!

κι αν πάθος σ' είπαν

πόσο λίγο σε ήξεραν...

μια λέξη σ' αδικεί...

μια γλώσσα δεν σε φτάνει...

κι ένα μονάχα φιλί σε γεννά και σε ντύνει...

έρωτα εσύ..

αγρίμι των βουνών

των φεγγαριών λαχτάρα

του ήλιου του ολάνθιστου

η πιο καυτή αχτίδα...

έρωτα εσύ...

καταιγίδα αισθήσεων

κι αντάρα παραισθήσεων...

εσύ!

είσαι...

άκου..άκου τη βροχή!

η ώρα του "εμείς" ζυγώνει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!