κοχλάζει η ομίχλη στο βλέμμα σου,
δεν ξέρω τι ζητάς...
άνοιξα το τετράδιο της ζωής μου
και το 'κλεισα πάλι
γράμματα άτσαλα,
από παιδικό χέρι αστείες ζωγραφιές...
χάθηκε αυτός ο τύπος
με τα γυαλιά και τις φακίδες
στη θέση του εσύ
που μου ζητάς το αδύνατο
ποιος είσαι?
ο τελευταίος καθρέφτης έσπασε με θόρυβο
καθώς η άνοιξη θριαμβικά καταλάμβανε τον χώρο
οι αληθινοί νικητές δεν αποζητούν ιαχές
τους αρκεί μια εύγλωτη σιωπή
παραδίνομαι!
φώναξε η σκιά σου στον τοίχο
έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει άλλος εχθρός
μονάχα εγώ...εδώ...
ξέμεινα απ' τη χτεσινή νύχτα
καρφωμένη στο σοβά που ξεφτάει
ν' αναρωτιέμαι
αν ανθίσαν και φέτος οι ανεμώνες...
συννεφιά παντού
οι βλεφαρίδες σου βαριά καλύπτουν την ίριδα
κλείσε τα μάτια
μου αρκεί να μ' ονειρεύεσαι
σήμερα!
4 σχόλια:
Μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγίζω
ν' αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
Και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
μόνο στα όνειρα
αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο.
ενα ποτήρι κόκκινο κρασί στις λέξεις σου
στο όνειρο
και στο τραγούδι σου
το μονο που δεν στοιχιζει τίποτα σε τούτη την ζωή... ειναι τα όνειρα... για αυτα ζουμε!!!!
καλο βραδυ
απλά υπέροχοι οι στίχοι σου...
σε διαβάζω και μ' αρέσει το ταξίδι της καρδιάς σου!
Δημοσίευση σχολίου