"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

29 Αυγούστου 2009

ανεμοι




...άξαφνα πιάνει ένας αγέρας,
αλλόκοτος
θαρρείς και θέλει ν' αναποδογυρίσει τον κόσμο μου όλο
κι εκείνα που έχω βάλει προσεχτικά
σε κουτάκια παπουτσιών
με σημείωση απ' έξω ευανάγνωστη
"προσοχή εύθραυστον"
βλέπω κύματα καλοκαιρινά
και φύλλα φθινοπωρινά να στριφογυρίζουν...
σκόνη ερημική και άστρα εκπεσόντα
η κερασιά που ξέχασε ν' ανθίσει
και το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα
που ήταν τελικά αναλώσιμο...
διευρύνονται τα όρια του εντός μου
τόσο...
που το μου μπερδεύεται άηχα με το σου
έτσι που σύμφωνα και φωνήεντα συν - χωνεύονται
σε μια νέα γλώσσα...
ψηλαφητική θα πω...
πώς αλλιώς να μάθεις να μιλάς
αν πρώτα δεν αγγίζεις?
φυσάει πολύ...και κόντρα... σίγουρα...
φυσάει...

4 σχόλια:

anima είπε...

Μη μάθεις να μιλάς
Σαν μπορείς να αγγίζεις

Και τότε..του κόσμου όλες τις γλώσσες θα γνωρίζεις...

Κι ας συνεχίζει να φυσάει...

jacki είπε...

Φυσάει πολύ..
Σίγουρα για να φέρει τα πάνω κάτω.

Τα εύθραυστα θέλουν προσοχή.

Να σε προσέχεις.

Ανώνυμος είπε...

ένας άνεμος εισαι και σύ..........
στο πέρασμά σου τίποτε δεν μένει πια ίδιο, μας αλλάζεις .......
Τζένη

Ανώνυμος είπε...

υ γ ρ ο ς
α γ ε ρ α ς

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!