"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

10 Ιουνίου 2010

ήθελα...θέλω...


θα ήθελα να σε πάρω

να φύγουμε,

ναι,

να φύγουμε,

μ' ένα χάρτινο καράβι...

----

(όμορφα που τα λες)

----

στις μωβ χώρες των παραμυθιών

και των ερώτων

του άστρου που δεν δύει ποτέ

και της αυγής που έρχεται

σκορπίζοντας άγρια τριαντάφυλλα

στο διάβα της...

----

(όμορφα που θα ήτανε!)

----

σκέψου,

θα πίνουμε καφέ

αγναντεύοντας τον ορίζοντα

στη ράχη ενός ουράνιου τόξου

διάλεξε χρώμα,

κόκκινο, κίτρινο, ροζ,

διάλεξε!

----

(εγώ...εγώ...δεν...)


----


θα σε κοιμίζω στις άκρες της πιο γαλανής θάλασσας...


(σςςς!)


κύματα κι άσπροι γλάροι θα σου κρατούν συντροφιά...


(σςςς!)


θα είναι όμορφα,

θα δεις...

μ' έναν ήλιο ολόχαρο να μας κλείνει το μάτι

καθώς οι αχτίνες του

θα χύνονται τρυφερά στους δύο ώμους σου


(σςςς!...μη...)


κι αν μ' αφήσεις,

θα σου δείξω τις πιο όμορφες νεράιδες

που αλητεύουν ξένοιαστα

μέσα στις καρδιές των άγριων λουλουδιών

- κι ας μην πιστεύεις -


(δεν είναι πως δεν θέλω...αλλά...)


θέλω να σε πάρω να φύγουμε,

μ' ένα χάρτινο καράβι...


θέλω...


ήθελα...


θέλω...


μα...


- αγάπη μου μας τέλειωσαν τα παραμύθια -

1 σχόλιο:

anima είπε...

Πάντα ήθελα..

και ποτέ δε θα πάψω να θέλω..

αρκεί να το καταλάβεις..

φιλί γλυκό!!!

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!