...μου ζήτησες

μια Πανσέληνο,

κόκκινη και θυμωμένη

γλυκά,

απ' του έρωτα τους θυμούς,

που σαν ανοιξιάτικες βροχές μοιάζουν,

κρατούν λίγο

μοσχοβολούν πολύ...

μου ζητησες

κάτι άλλο να γίνω,

απ'αυτό που στ' αλήθεια είμαι,

ένα βότσαλο στην άκρη του κόσμου

μια λίμνη ζητάω,

μέσα της να γίνω ευχή...

μου ζήτησες,

να μιλήσω τη γλώσσα

που μιλούν οι αστερίες

στα βάθη του ωκεανού,

μα,

εγώ μονάχα τη γλώσσα της αφής

γνωρίζω,

χρόνια τώρα...

σκαρφαλώνω στα βράχια

της Ύπαρξης...

δεν αναλύω τα μόρια,

δεν κόβω τα γιασεμιά απ' τη γλάστρα,

δεν στοιβιάζω πέτρες σε τοίχους λογικούς...

ά-ναρχος ά-νεμος είμαι

αλήτης της νύχτας...

θηρίο άγριο...

λύκος,

που συνεχώς οσμίζεται κινδύνους κι αστραπές

τίποτα στη ζωή μου δεν με όρισε...

η μοναξιά με φοβήθηκε,

μάθε,

θα μπορούσε

να με τσακίσει ένα χάδι σου λες?

----------------------------

θα μπορούσε...

ναι...

σςςς...

τίποτα μην πεις....