...δυο δρόμοι με τέμνουν κάθετα...
λογική και παραλογισμός απόλυτος
τα χείλια σου προσκυνώ και ματώνω
γιατί δεν είσαι εδώ...
ζεις μέσα μου αλλά ξεμακραίνεις
πώς γίνεται να αποχωρίζεσαι εσένα~
να κόβεις κομμάτια την ψυχή σου
και να ταίζεις τα πουλιά~
κρυώνω και ζεσταίνομαι
μαζί....
πεινάω και διψάω,
μαζί...
κοιμάμαι και ξυπνάω,
μαζί...
εσύ~ λείπεις...
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου