μην ορκίζεσαι...

...μην ορκίζεσαι μάτια μου...μην μ' αγαπάς...μην κάνεις τον κόπο...

λέει η Αρβανιτάκη...η οποία ήταν υπέροχη...μόλις γύρισα κι είμαι

με το ένα πόδι στο σαλόνι και με το άλλο έξω από την πόρτα....

αλλά είσαι μακρυά, πώς να ερθω να σε βρω?

να σου ζητήσω έναν καφέ και μια ματιά ουρανό?

οδηγώντας θα κάνω μέρες...

κι ύστερα...πάει...

χάθηκε η παρόρμηση...

περίεργα ήταν απόψε...

λες κι ήσουνα εδώ, αναρωτιέμαι πώς γίνεται?

αφού ποτέ πριν δεν ήσουν...

μπα! με χαλάει το κρασί...

καληνύχτα!

κοιμάσαι σίγουρα...

και να σου πω?

καλά κάνεις!

τι ψάχνω πάλι νυχτιάτικα?

όνειρα και φαντάσματα...

καληνύχτα! σςςςς!!!!!