...μια στιγμή...ένα φιλί με γεύση ροδάκινο
κι άγρια φράουλα...
και μια καληνύχτα...όνειρα μεθυστικά εύχομαι
φιλιά στο τέρμα της σκιάς σου αφήνω...
να προσέχεις...
κόβουν οι αχτίδες του φεγγαριού
σαν γυαλιά...μην κοπείς...καρδιά μου!
"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω
και μέσα απ' τη διαταγή
τη δύναμη μου
στις άκρες των χειλιών σου
καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια
απο έρωτα ζητάω να λιώσω
και ξανά
να με πλάσεις εσύ
απ' το ίδιο το υλικό
που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
"
σάρκα κι αίμα…σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου