η σκιά μου...

κοιτάω τον τοίχο

απέναντι

γκρίζος είναι

απ' της πόλης την ρουτίνα

αλλοιωμένος

σα να πέρασε από πάνω του

όλος ο θυμός των ανθρώπων

εξατμίσεις που σκάνε

πυροβολισμοί θα μπορούσαν

αλλά πάλι

τι να πυροβολίσει κανείς

πάνω σ' έναν άδειο τοίχο?

δεν υπάρχει στόχος

καταλαβαίνεις...

δεν υπάρχει τρόπαιο

ούτε η μυρωδιά της νίκης η στυφή

της νίκης είπα?

γράψε λάθος

της εξουσίας ήθελα να πω

βλέπεις

στις μέρες μας νίκη λογιέται η εξουσία

αλλά...

για στάσου!

στάσου καλύτερα να δω

μα ναι

ίχνη από σφαίρες αγγίζω

πάνω στην τσιμεντένια επιφάνεια

τα ίχνη του αίματος

αργούν

απεργούν

με διορθώνει

ένας παλιός οφειλέτης του πόνου

μα ποιος?

ποιος είναι το άυλο θύμα

ετούτης της εκτέλεσης?

κοιτάω δεξιά

κοιτάω αριστερά

κάνω δυο βήματα πίσω

παίρνω απόσταση απ' τον τοίχο

μήπως και καθαρότερα δω

το συνήθιζες κι εσύ άλλωστε

θυμάσαι?

και ξαφνικά είμαι μόνος

αυτή που πιστά μ' ακολουθούσε

πριν απ' το πριν

μετά απ' το μετά

σωριάζεται άηχα στο χώμα

πως να μπορούσα να φανταστώ

πως κάποιος

θα πυροβολούσε

τη σκιά μου?