"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

12 Απριλίου 2009

ανείπωτο...


κι όλο έχω την αίσθηση

πως κάτι χάνουμε,

κάτι απλό,

καθημερινό,

που μοιάζει ασήμαντο,

όμως...

στην απογραφή

φαίνεται να είναι

φοβερά σημαντικό...

κι εσύ να λείπεις

ακόμα κι απ' την αίσθηση αυτή

ακόμα κι απ' τη σκέψη αυτή

ακόμα κι απ' τον ήχο της βροχής

που σώπασε τρομαγμένος

από το ανείπωτο...

2 σχόλια:

jacki είπε...

Αυτό το κάτι που χάνουμε.. Οδυνηρό καμιά φορά.

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχει κι αλλο υπαρχει παρακατω
ο δρομος δεν τελειωνει πουθενα

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!