"να με αγαπάς…ακούς?'
σε διατάσσω και μέσα απ' τη διαταγή τη δύναμη μου στις άκρες των χειλιών σου καταθέτω…
τι ωφελεί η δύναμη πια
αφού μέσα στα δυο σου χέρια απο έρωτα ζητάω να λιώσω και ξανά να με πλάσεις εσύ απ' το ίδιο το υλικό που γεννιούνται
τα θαύματα…
κι έτσι δικιά σου να 'μαι…
" σάρκα κι αίμα…σου!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

16 Σεπτεμβρίου 2009

Νυχτερινές πλανήσεις...περί...


Aπόψε θέρισε τα σύννεφα η σκέψη σου.

Στάχυα χρυσά και άστρα ασημένια η σοδειά της.

Κυρά των Φεγγαριών! Αλλοτινή Θεά!

Πανάρχαια Αγάπη!

Στο καλάθι του νου μου σύναξα

των ματιών σου τα βέλη.

Κι ύστερα έστρεψα το βλέμμα στο Νοτιά!

Αν ήσουν άνεμος θα σε φωνάζαν Όστρια.

Αν ήσουν βροχή θα σε λέγανε Καταιγίδα.

Αν ήσουν καράβι θα σε βάφτιζαν Ρίσκο.

Κι αν ήσουνα δίπλα μου θα σ' έλεγα Γυναίκα Mου.

Μα κι απόψε...λείπεις...

Μ.Β

4 σχόλια:

anima είπε...

Κι αν λείπω...

Είμαι πάντα εδώ

Και με λένε...

Αγάπη...

Bουλα. είπε...

καλώς ήρθες αγάπη κι ας ήσουν πάντα εδω!

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφα περασαμε χθες...

καταπληκτικα οπως
καθε φορα αλλοστε

αμετρητα κοχυλενιες
αγκαλιτσες

Ανώνυμος είπε...

Κιμά πόλη δυνατό χτύπα την στιγμή
Σαν μια σπίθα που κει εδώ σαν τον άνεμο
Που ερχετε και περνά από κάθε χαραμάδα
Που κανένας δεν μπορεί να δη την μέσα μεριά
Ένα κιμά δυνατό με λούζει και σε αναζητώ
Σαν την μάτια που χάνετε στο κενό
Για τη είσαι ένα άπιαστο όνειρο
Στην ζωή που κιλά και χάνομαι και εγώ
Σαν την σκέψη που πλανιέται στο κενό


Υποκλίνεστε ένας αγράμματος ……….?

Αναγνώστες
















Α-βάσταχτο έγινε το σ αγαπώ..


Ρ-άγισε και ο καθρέφτης.


Μ- 'ακούς που σου φωνάζω


Α-γάπες δεν ανθήζουν πια εδώ..


Τ-α μεθυσμένα σ' αγαπώ απόμειναν


Α-λησμόνητες ώρες να θυμίζουν..


Ν-υχτερινών σιωπών!